The Beatles: Hey Jude
Bob Dylan: Like a Rolling Stone
Bruce Springsteen: Hungry Heart
Buddy Guy: The First Time I Met the Blues
Eric Clapton: Hard Times
Jimi Hendrix: All Along the Watchtower
Kenny Rogers: The Gambler
Led Zeppelin: When the Levee Breaks
Louis Armstrong: What a Wonderful World
Muddy Waters: Can’t Lose What You Ain’t Never Had
Paul McCartney: Dance Tonight
Traveling Wilburys: Congratulations
Van Morrison: Cyprus Avenue

نخواسته‌ام از ترانه‌هایی که آن دفعه گفتیم چیزی تکرار کرده باشم، اما تنها مورد استثنا واقعاً استثنا است! ضمناً آن ترانه‌ی «روزگار سخت» در اصل مال ری چارلز است اما من فقط اجرای کلپتونش را شنیده‌ام.

جدا از این‌ها، همیشه هر اثری که خیلی قدیمی باشد هم برای من آرام‌بخش و غم‌نابودکن است. در مورد موسیقی این آثار شامل موسیقی کلاسیک و موسیقی‌های اوایل قرن بیستم است. این آثار برای من یک حالت فرازمانی بودن دارند و همین باعث می‌شود من هم در برخورد با این‌ها احساس فراغت از زمان پیدا کنم، که چه احساس خوبی است!

شروین: واقعاً یادش بخیر. روزهایی بود برای خودش. هنوز گاهی خواب اون تیکه از راه اطراف دریاچه رو می‌بینم که از جاهای دیگر ارتفاعش بیشتر بود…یادت میاد حتماً…

شروین: نه…از هر گونه‌ای که دوست داری.