شورجه دربارهٔ ادبیات
مجلهٔ فیلم در شمارهٔ ۳۷۸ پرونده‌ای تشکیل داده و از تعدادی از فیلمسازان ایرانی خواسته است که در مورد یک اثر ادبی مهم ایرانی بنویسند و بر همین منوال از تعدادی از نویسندگان ایرانی هم خواسته است که در مورد یک فیلم مهم ایرانی چنین کنند. در میان مطالب سینماگران، مطلبی از جمال شورجه نیز وجود دارد. او پس از این که اتمام حجت می‌کند که ماهنامهٔ فیلم با تشکیل چنین پرونده‌هایی «چندان خدمت درخوری نتوانسته به جنبه‌های ارزشی جامعه انجام دهد»، می‌نویسد (بدون تغییر در شیوهٔ خط و نقطه‌گذاری):
«نوعاً ادبیات معاصر ما خصوصاً چند دهه پیش از انقلاب و پاره‌ای از آثار پس از انقلاب آکنده است از نگاه سکولار - بی‌حیایی و دریدگی - روابط نامشروع و غیردینی و اختلاف‌های زن و مرد و کم‌توجه به اخلاق و مباحث دینی و ارزش‌های اسلامی و مروج فمینیسم و معناگرایی بی‌ریشه و صوفی‌گری مسیحی و بودایی که حول محور زن و قمار و مخدر پیش رفته، خود آسیب‌شناسی جداگانه‌ای می‌طلبد که در این مجال نمی‌گنجد و به نوعی باید گفت مفسده‌های آن دست‌کمی از سینمای مبتذل و سطحی ندارد؛ البته با پزی روشن‌فکرانه و افاده‌دار و متفکرانه!» (مجلهٔ فیلم، شمارهٔ ۳۷۸، صفحهٔ ۲۳)
او در پایان می‌نویسد که «به ناچار» مجبور شده است که برای در امان ماندن فرزندانش از «سموم موجود» در فیلم‌ها و رمان‌ها و قصه‌های معاصر «از نویسندگان پرآوازه»، فیلم‌ها را قرنطینه کرده است و کتاب‌ها را در فایلی جداگانه و خصوصی نگه‌داری می‌کند.
