سیگنال به نویز

نوری تند و سپس سکوت،
خیابان‌ها مضطربند.
رعد، بُهت عابرین را می‌شکند.

این مطلب در روز چهارشنبه، ۹ خرداد ۱۳۸۶ در ساعت ۱۲:۳۵ و دربارهٔ موضوعات زندگی، نوشتن، شعر نوشته شده است. شما می‌توانید هر نظری پیرامون مطلب را توسط RSS 2.0 دنبال کنید. شما می‌توانید نظر بدهید، یا از وبگاه خود دنبالک ارسال کنید.