سیگنال به نویز

ذهنم خالی‌ست؛
هی مُدام می‌خوانمش و سیر نمی‌شوم:

«فکر کنم من امریکا باشم./باز دارم با خودم حرف می‌زنم.»

یادداشت تازه‌ای در وبلاگ دیگرم نوشته‌ام؛
چند تا عکس زمستانی هم روی صفحهٔ فلیکر گذاشته‌ام؛
صبح‌ها و عصرها توی ترافیک شهر «دپچه‌مُد» گوش می‌دهم.

لذت‌های خواندنی اخیر :

ح. شه‌فر : «هایکوعت»
ماهی کوچک : «هذیان‌گویی‌های بعد از یک اعدام»
کلید-فانوس : «آوار رنگ»
الکس راس : «Happy Shostakovich New Year»
آذرستان : «بدون عنوان»

پی‌نوشت : گویا پیوند بالا به وبلاگ آقای راس، اولین پیوند بوده از یک وبلاگ ایرانی و او طعنه و طنزی هم در این پیوندهی یافته است.

این بازی‌ وبلاگی و اعترافات پنج‌تایی جماعت وبلاگ‌نویس، وبلاگستان را فراگرفته. تقریباً بیش از نیمی از آشنایان وبلاگ‌نویس من در بازی آغاز شده از اینجا، شرکت کرده‌اند. فرنی هم مرا دعوت کرده است. کمی در مورد قضیه خواندم و جواب‌های شرکت‌کنندگان را دیدم. این یادداشت که در وبلاگ «Iranian Idiot» نوشته شده است برایم جالب […]

گفته می‌شود که در ینگهٔ دنیا، همیشه حق با مشتری است و بنگاه‌های تجاری برای قاپیدن مشتری از یکدیگر سر و دست می‌شکنند و بازار بس رقابتی است. اما آیا همیشه حق با مشتری است و همیشه شرکت‌ها و بنگاههای تجاری در رقابت با یکدیگر کیفیت خدمات و محصولاتشان را افزایش خواهند داد، در عین […]