اکسکیسیدی (۲): اولویتها
دوشنبه, دی ۱۷م, ۱۳۸۶[این اثر ترجمهای است از یکی از کاریکاتورهای xkcd و تحت مجوز کریتیو کامانز از نوع Attribution-NonCommercial نسخهٔ ۲.۵ منتشر میشود.]
[این اثر ترجمهای است از یکی از کاریکاتورهای xkcd و تحت مجوز کریتیو کامانز از نوع Attribution-NonCommercial نسخهٔ ۲.۵ منتشر میشود.]
نویسندهٔ بزرگ علمی-تخیلی، فیلیپ ک. دیک، در مصاحبهای که در سال ۱۹۷۴ با مجلهٔ «کالچر پالپ» انجام داده (این مصاحبه تازگیها در شمارهٔ ۳۶۸ «مجلهٔ فیلم» ترجمه و چاپ شده) در پاسخ به مصاحبهکننده که از دلیل علاقهٔ او به نوشتن و ساختن شخصیتها میپرسد، گفته است:
«عموماً درست درک نمیشود که نویسندهها تنها هستند. نوشتن […]
پریروز سری زدم به موزهٔ هنرهای معاصر برای دیدن کارهای پنجمین دوسالانهٔ مجسمهسازی. بنابر گفتهها و شنیدهها میانگین سنی هنرمندهایی که در این دوره از دوسالانه کار داشتهاند از ۳۰ سال پایینتر است (بنابر آمار وبگاه دوسالانه، از ۳۷۱ شرکتکننده، ۲۶۵ نفر زیر ۳۵ سال بودهاند) که میتواند هم نشانهٔ خوبی باشد و هم نشانهای […]
یکی از زیباترین و هوشمندانهترین چیزهایی که این اواخر دیدهام، کاریکاتورهای رندال مونرو است که با عنوان اکسکیسیدی (وبگاه، ویکیپدیا) منتشر میشود. توصیفی که خود طراح برای وبگاهش برگزیده چنین است : «وبکاریکاتورهایی دربارهٔ عشق، کنایه، ریاضیات، و زبان». حقیقتش را بخواهید، بسیاری از کاریکاتورهای اکسکیسیدی ارجاعاتی ریزبینانه به عناصر فرهنگیای دارند. این ارجاعات […]
آنتونن آرتو گفته است:
«هرگز شعری، نوشتهای، تابلوی نقاشی و مجسمهای، بنای زیبا و ارزشمندی، اختراعی، کشف بزرگی به وجود نمیآید، مگر آن که خالق آن خواسته باشد ساعتهایی از دوزخ تحملناپذیر زندگی رهایی یابد.»
و من به این فکر میکنم که این رهایی یا این نشانهها به رهایی چگونه در زندگی هنرمند، محقق، یا کاشف ظاهر […]